Ταυτότητα: Το Ματέ, αποτελεί, μαζί με τον καφέ και το τσάι, την τριάδα των πιο διαδεδομένων καφεϊνούχων ροφημάτων στον κόσμο. Η βασική ζώνη κατανάλωσής του βρίσκεται στη νότια Αμερική, όπου συνδέεται στενά με την κουλτούρα και την κοινωνική ζωή των κατοίκων. Στην Ουρουγουάη μάλιστα έχει καθιερωθεί με νόμο ως εθνικό ρόφημα. Οι ρίζες του μάλλον βρίσκονται στις αυτόχθονες φυλές Guarani, που κατοικούσαν σε μια τεράστια περιοχή της Παραγουάης, της Βραζιλίας, της Βολιβίας, της Ουρουγουάης και της Αργεντινής, από τους οποίους το έμαθαν οι Ιησουΐτες ιεραπόστολοι και το διέδωσαν στην υπόλοιπη ήπειρο. Προέρχεται από τα αποξηραμένα φύλλα του αειθαλούς δέντρου Ilex paraguariencis, συγγενικού του houx, που μαζί με το γκυ σηματοδοτούν τα Χριστούγεννα. Τα φύλλα έχουν ψηλή περιεκτικότητα σε καφεΐνη, όπως και σε άλλα αλκαλοειδή, ενώ η διαδικασία παρασκευής και κατανάλωσης του αφεψήματος αποτελεί ολόκληρη τελετουργία για τους λατινοαμερικάνους. Θεωρείται τονωτικό, αντιοξειδωτικό και διουρητικό, ενώ χρησιμοποιείται στις δίαιτες καθώς περιορίζει την επιθυμία για τροφή.
Μορφή: Αποξηραμένα και ψιλοκομμένα φύλλα, με ανοιχτό πράσινο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Επίμονα λεμονάτα αρώματα, σε φυτικό υπόβαθρο. Στο στόμα έχει μια χαρακτηριστικά πικρή γεύση, που συνοδεύεται από την στυφή αίσθηση της καφεΐνης. Οι παραδοσιακοί καταναλωτές του, το απολαμβάνουν χωρίς την προσθήκη ζάχαρης, αλλά αρκετοί το προτιμούν γλυκό.
Στην κουζίνα: Στις χώρες καταγωγής του, χρησιμοποιούν ειδικό σκεύος για την προετοιμασία του ροφήματος, ενώ το πίνουν με την bombilla, κάτι σαν καλαμάκι που λειτουργεί συγχρόνως ως φίλτρο. Εμείς, ας το μεταχειριστούμε όπως το τσάι, υπολογίζοντας περίπου 4 γραμμάρια φύλλων για κάθε φλυτζάνι, χρόνο εκχύλισης 6-7 λεπτά και θερμοκρασία νερού 90-100οC.
Ταιριάσματα: Μπορείτε να προσθέσετε αποξηραμένες φλούδες πορτοκαλιού ή λεμονιού και να το γλυκάνετε με μέλι.