Ταυτότητα: Θρούμπι, θρούμπη, θρύμπη, σατουρέγια, τραγόχορτο, ή όπως αλλιώς το πει κανείς, δεν παύει να αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά βότανα της μεσογειακής χλωρίδας, ειδικά στις άγονες, ξηροθερμικές περιοχές. Πρόκειται για φυτά του γένους Satureja, που συγγενεύουν με το θυμάρι, τη ρίγανη, το δενδρολίβανο και το βασιλικό. Από τα πολλές δεκάδες είδη αυτού του γένους, στην Ελλάδα πιο διαδεδομένο, σε άγρια μορφή, είναι η Satureja thymbra, ενώ σε άλλες χώρες θα βρούμε επίσης την S. hortensis (Σατουρέγια η θερινή) και την S. montana (Σ. η χειμερινή). Γνωστή στους αρχαίους Έλληνες που της απέδωσαν χωνευτικές ιδιότητες, συνδέθηκε με τα ρωμαϊκά όργια όπου ίσως οφείλει το όνομά της (satyrus>saturejia), ενώ απαγορεύθηκε η φύτευσή της στα μοναστήρια του Μεσαίωνα γιατί τη θεώρησαν ισχυρό αφροδισιακό. Κυρίως όμως είναι ένα βότανο που δίνει άρωμα στις κουζίνες μας, εδώ και τουλάχιστον 2.000 χρόνια
Μορφή: Αποξηραμένα φύλλα, άνθη και τρυφεροί βλαστοί, συνθέτουν ένα μωσαϊκό σε αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ.
Αρώματα και γεύση: Τα αρώματα θυμίζουν το θυμάρι, ίσως λιγότερο έντονα και με μια ανθώδη νότα. Η γεύση είναι πικάντικη, πιπεράτη και αυτός είναι ο λόγος που σε δύσκολες εποχές χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο του πιπεριού.
Στην κουζίνα: Θεωρείται ιδανικό για τα όσπρια, καθώς πιστεύεται ότι βοηθά στη χώνεψη και αποτρέπει τον σχηματισμό αερίων. Κολακεύει όμως επίσης τα μανιτάρια, τα ψητά κρέατα, τους κιμάδες, ενώ συμμετέχει σε πολλά μείγματα μπαχαρικών.
Ταιριάσματα: Παντρεύεται πολύ καλά με το χρένο (horseradish), το εστραγκόν, τα μυρώνια, το σκόρδο, το βασιλικό, το δενδρολίβανο, τη μαντζουράνα και την πάπρικα.