Ταυτότητα: Το μαχλέπι προέρχεται από τους μικρούς σπόρους που περιέχονται στον πυρήνα των βαθυκόκκινων καρπών ενός είδους άγριας κερασιάς (Κέρασος ο Μαχαλέμπιος, Prunus mahaleb). Είναι αυτοφυής στις χώρες της Μεσογείου και στην Εγγύς Ανατολή. Το όνομά του προέρχεται από το αραβικό «μαχλάμπ» ή το εβραϊκό «μαχλέπι», που σημαίνει γάλα.
Μορφή: Το μαχλέπι, που μοιάζει με ένα μικρό αμύγδαλο σε μέγεθος φακής και σε χρώμα ξανθού ξύλου, ανήκει στα εμβληματικά αρτύματα της κουζίνας της Μέσης Ανατολής.
Αρώματα & γεύση: Το άρωμά του κινείται ανάμεσα στο πικραμύγδαλο και το κεράσι, με λίγες γλυκές νότες πορτοκαλανθού. Η γεύση του, στενά δεμένη με το τσουρέκι, θυμίζει… αμυγδαλόπαστα.
Στην κουζίνα: Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική, κατά κανόνα κοπανισμένο, ενώ στη δυτική Ευρώπη το προσθέτουν σε μερικά λικέρ που παράγονται από τα κεράσια της μαχλεποκερασιάς (bois de Sainte Lucie), για να ενισχύσει τη γεύση τους. Είναι απαραίτητο συστατικό για τα τσουρέκια, το χριστόψωμο, την πολίτικη βασιλόπιτα και τις κυπριακές, πασχαλινές φλαούνες με το χαλούμι. Συνηθίζεται στο ραβανί και σε κάποια κουλούρια. Ταιριάζει σε γλυκά με βερίκοκα, αμύγδαλα, χουρμάδες και κελυφωτό φιστίκι. Σε αλμυρές παρασκευές, το μαχλέπι, ελαφρά καβουρδισμένο και κοπανισμένο, θα δώσει ένα ιδιαίτερο άρωμα σε τηγανιές με χοιρινό και σε σούπες λαχανικών, κυρίως στη βελουτέ καρότου.
Ταιριάσματα: Εκτός από τη μαστίχα, που είναι η παραδοσιακή του σύντροφος, το μαχλέπι συνδυάζεται με το κύμινο, το μαυροκούκι, το μοσχοκάρυδο, το γλυκάνισο, την κανέλλα, το σιναπόσπορο, τον ξερό κόλιανδρο το πράσινο καρδάμωμο και το ανθόνερο τριανταφυλλιάς.