Ταυτότητα: Το πράσινο καρδάμωμο, ένα από τα ακριβότερα μπαχαρικά στον κόσμο, για την ακρίβεια το τρίτο ακριβότερο κατά βάρος μετά τη βανίλια και τον κρόκο, είναι το αποξηραμένο περικάρπιο (λουβί), μαζί με τους σπόρους, του φυτού Elettaria Cardamomum,που θεωρείται ιθαγενές της Ινδικής χερσονήσου και της Ινδονησίας. Το φυτό ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των Ζιγγιβεριδών, επομένως συγγενεύει με το τζίντζερ, αλλά και τα διάφορα είδη Amomum, που δίνουν το μαύρο Κακουλέ. Παρότι η Γουατεμάλα κατέχει πλέον τα σκήπτρα σε όγκο παραγωγής, η καλύτερη ποιότητα συνεχίζει να έρχεται από την Ινδία. Φαίνεται πως στην Ευρώπη έφτασε αρκετά νωρίς, μια και υπάρχουν σχετικές αναφορές σε αρχαιοελληνικά και ρωμαϊκά κείμενα.
Μορφή: Το λεπτό σαν χαρτί, ανοιχτοπράσινο λουβί του κακουλέ, έχει χαρακτηριστικό ατρακτοειδές σχήμα και προστατεύει τους μικρούς, καφεκόκκινους, κολλώδεις σπόρους, που περιέχουν το μεγαλύτερο μέρος των αρωματικών ενώσεων.
Αρώματα και γεύση: Τα αρώματα του πράσινου κακουλέ θυμίζουν ελαφρά ευκάλυπτο, ενώ έχουν την πικάντικα λεμονάτη αίσθηση του τζίντζερ, χωρίς όμως την «καυτερή» πλευρά της. Στο στόμα, πίσω από την αρχική ομοιότητα με το τζίντζερ, αποκαλύπτεται η έντονα δροσιστική προσωπικότητά του, με τις γλυκές πιπεράτες νότες.
Στην κουζίνα: Δημοφιλές στις περισσότερες αραβικές χώρες, όπου χρησιμοποιείται για να αρωματίζει τον καφέ ή το τσάι, αποτελεί απαραίτητο συστατικό στα μείγματα γκάραμ μάσαλα (garam masala) για ρύζι, αντικαθιστά το τζίντζερ όταν θέλουμε μια πιο ντελικάτη γεύση, αρωματίζει πιάτα με πουλερικά ή όστρακα και συμμετέχει σε πολλά κάρι. Συνήθως χρησιμοποιούνται μόνο οι σπόροι, χωρίς το εξωτερικό, πράσινο περίβλημά τους, αλλά επειδή ξεραίνονται πολύ εύκολα, καλό είναι να παραμένουν μέσα σε αυτό μέχρι τη στιγμή που θα χρησιμοποιηθούν, ολόκληροι ή τριμμένοι.
Ταιριάσματα: Ταιριάζει με την κανέλα, το γαρίφαλο, τον κρόκο, το μαύρο πιπέρι, τη δάφνη και το αστεροειδές γλυκάνισο.