Ταυτότητα: Ο γνωστός μας Ηλίανθος ή Ήλιος (Helianthus annuus), που λανθασμένα μερικοί αποκαλούν και Ηλιοτρόπιο αν και πρόκειται για άλλο άσχετο φυτό, κατάγεται από την Αμερική και φαίνεται πως καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά στο Μεξικό, από όπου ήλθε στην Ευρώπη μαζί με τα υπόλοιπα «λάφυρα» των κονκισταδόρες. Η ονομασία του συνδέεται με το φαινόμενο του ηλιοτροπισμού που παρουσιάζουν τα μπουμπούκια του και γι’ αυτό το λόγο αποτέλεσε σύμβολο του θεού Ήλιου σε πολλούς πολιτισμούς. Στην πραγματικότητα είναι ένα από εκείνα τα ευλογημένα φυτά, που όλα τα τμήματά του έχουν μια χρησιμότητα για τους ανθρώπους. Ασφαλώς κυριαρχούν οι καρποί ή σπόροι του, διαταγμένοι με σχεδόν μαθηματικό τρόπο στο δίσκο που ονομάζουμε λουλούδι, καθώς δίνουν ένα από τα δημοφιλέστερα μαγειρικά έλαια, το ηλιέλαιο, αλλά συγχρόνως βρίσκουν και πολλές ακόμα εφαρμογές στην κουζίνα μας.
Μορφή: Οι μικροί σπόροι, απαλλαγμένοι από το σκληρό, εξωτερικό περίβλημά τους, έχουν σχήμα που θυμίζει οβίδα και γκρι μπεζ χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Στη μύτη είναι αρωματικά ουδέτεροι, όμως στο στόμα έχουν ευχάριστη ελαιώδη, ελαφρά μεταλλική αίσθηση, μαλακή υφή και διακριτικά φυτικά αρώματα.
Στην κουζίνα: Δοκιμάστε τους στο πρωινό, με γιαούρτι, ή προσθέστε τους στα δημητριακά σας. Προσθέστε τους σε σαλάτες ή σε ψωμιά και κέικ. Αν τους αλέσετε στο μίξερ, μπορείτε να ετοιμάσετε νόστιμα ντίπ, να δώσετε πάχος σε σούπες και σάλτσες ή να τους χρησιμοποιήσετε ως αλεύρι για ζύμες.
Ταιριάσματα: Για να διατηρηθούν για μεγαλύτερο διάστημα, μπορείτε να τους αποθηκεύσετε σε κλειστό δοχείο στο ψυγείο ή να τους καταψύξετε.