Παρότι αρκετά αρτύματα, όπως το μαύρο πιπέρι ή το αλάτι, είναι κοινά στις περισσότερες κουζίνες του κόσμου και ταιριάζουν σχεδόν με όλες τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιούμε στη μαγειρική, υπάρχουν και εκείνα που αναδεικνύουν περισσότερο ορισμένα είδη τροφών ή αποτελούν, με έναν τρόπο, είτε μόνα τους, είτε σε συνδυασμό με άλλα, σήμα κατατεθέν μιας εθνικής κουζίνας. Δείτε λοιπόν τα μπαχαρικά και τα βότανα που δεν θα λείπουν από το ντουλάπι σας αν αγαπάτε:
Τα ψάρια: Για τις σάλτες, το τζίντζερ, ο κουρκουμάς, το σουμάκι, ο φλοιός του μοσχοκάρυδου (mace), το ροζ πιπέρι, αλλά και ο μαϊντανός, ο βασιλικός, το σχοινόπρασο, το εστραγκόν και ο άνηθος. Για τα ψητά ψάρια, στην Ελλάδα μας αρέσουν τα ξερά βότανα, όπως η ρίγανη, το θυμάρι και το δενδρολίβανο.Τα λαχανικά: Η σχετικά ήπια ή ουδέτερη γεύση των περισσότερων, παντρεύεται εξαιρετικά με όλα σχεδόν τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά. Ανάμεσά τους το κύμινο και το κιούμελ (αγριοκύμινο), το καρδάμωμο (κακουλές), το τζίντζερ, το λεμονόχορτο, τα πιπέρια και περίπου όλα τα ξερά βότανα.Τα θαλασσινά: Ο μάραθος, το σουμάκι, το εστραγκόν, ο βασιλικός, τα αρωματικά πιπέρια, ο κόλιανδρος και ο γλυκάνισος περιλαμβάνονται σε αυτά που θα σταθούν δίπλα στις επίμονες θαλασσινές γεύσεις.Τα λευκά κρέατα: Αποτελούν, μαζί με τα λαχανικά, τον καλύτερο ίσως σύντροφο των μπαχαρικών και των βοτάνων. Γενικεύοντας και με μια μικρή δόση υπερβολής θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν υπάρχει άρτυμα που δεν ταιριάζει με το χοιρινό, τα πουλερικά ή το κουνέλι. Για παράδειγμα, το τζίντζερ ή το γκαλανγκάλ, ο σιναπόσπορος, το μαυροσούσαμο, η πάπρικα σε όλες τις εκδοχές της, ο παπαρουνόσπορος, το σουμάκι, το κύμινο, ο κακουλές, ο κουρκουμάς, τα μυρωδάτα πιπέρια, η δάφνη και βέβαια όλα τα βότανα, στο μαγείρεμα, στο ψήσιμο ή στις μαρινάδες, προσθέτουν γεύση και αρώματα.Τα κόκκινα κρέατα: Τα πλούσια, φίνα αρώματά τους ταιριάζουν περισσότερο με τα βότανα, ενώ από τα μπαχαρικά, τα κάθε είδους πιπέρια, το τζίντζερ, το μοσχοκάρυδο, η πάπρικα και το μαυροσούσαμο ανταποκρίνονται καλά.Τα γλυκά: Εδώ, χωρίς αμφιβολία, βασιλεύουν η κανέλα και η βανίλια, ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν το αστεροειδές γλυκάνισο, το σουσάμι, το μαυροκούκι και ο παπαρουνόσπορος, το τζίντζερ, τα γαριφαλόκαρφα και το μοσχοκάρυδο.Η μεξικάνικη κουζίνα: Δεν γίνεται χωρίς τριμμένες ή ολόκληρες πιπερίτσες τσίλι, ρίγανη, κανέλα, κύμινο και σκόρδο.Η γαλλική κουζίνα: «Μυρίζει» θυμάρι, ρίγανη, μαντζουράνα, δενδρολίβανο, σκόρδο και μοσχοκάρυδο.Η βορειοαφρικάνικη κουζίνα: Κυριαρχούν η πάπρικα, συνήθως καυτερή, ο κουρκουμάς, το κύμινο, το τζίντζερ, η κανέλα και φυσικά το μείγμα Ρας-ελ-χανούτ, με τις πολλές παραλλαγές του.Η ταϊλανδέζικη κουζίνα: Έχει στην πρώτη γραμμή το τζίντζερ, τον κουρκουμά, το σκόρδο, το κύμινο, τον βασιλικό, τον κακουλέ και βέβαια το τοπικό μείγμα κάρυ, συνήθως με αισθητή την παρουσία της σκόνης τσίλι.Η μεσογειακή κουζίνα: Εδώ πρωταγωνιστούν αρώματα και γεύσεις οικείες και αγαπημένες. Ρίγανη, δενδρολίβανο, θυμάρι, δάφνη, κακουλές, κανέλα, τζίντζερ, γαριφαλόκαρφα, κόλιανδρος και βασιλικός, ανάμεσα στα άλλα.Η ινδική κουζίνα: Δύσκολο να μιλήσει κανείς για ενιαία μαγειρική ταυτότητα αυτής της τεράστιας χώρας. Τον τόνο δίνουν τα πολλά μείγματα κάρυ και τα Garam masala, που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, ενώ σε καθημερινή χρήση βρίσκονται το κύμινο, ο κόλιανδρος, η δάφνη, το μοσχοκάρυδο, η κανέλα, το τζίντζερ, οι γλυκές και οι καυτερές πιπεριές, ο κουρκουμάς και ο κακουλές.Η κουζίνα της Μέσης Ανατολής: Η ρίγανη, ο κόλιανδρος, το τζίντζερ, το κύμινο, τα γαριφαλόκαρφα, η κανέλα, ο κακουλές, η δάφνη και ασφαλώς οι πολλές παραλλαγές του μείγματος Ζάαταρ, χαρακτηρίζουν αυτή την κουζίνα.
Και αν όλα αυτά φαίνονται δύσκολα ή περίπλοκα, μην ξεχνάτε ότι υπάρχει πάντα η εύκολη, γρήγορη και ασφαλής λύση: Τα δεκάδες μείγματα που ετοιμάζει και σας προτείνει το Μπαχάρ. Πάντα φρέσκα, με σωστές αναλογίες συστατικών, καλύπτουν κάθε σας ανάγκη όποια και αν είναι τα υλικά που προτιμάτε ή η κουζίνα που αγαπάτε.