Ταυτότητα: Το ποιος πραγματικά επινόησε αυτό το ντρέσινγκ, το πότε και το πού αμφισβητούνται από τους ιστορικούς της γαστρονομίας. Το μόνο βέβαιο είναι πως τα χίλια νησιά του Thousand Island dressing, δεν παραπέμπουν στη γαλλική Πολυνησία, όπως λανθασμένα εικάζεται. Αναφέρονται σε μια άλλη, εκείνη των 1.864 νησιών στον πλωτό ποταμό Άγιο Λαυρέντιο (Saint Lawrence), στα σύνορα ΗΠΑ – Κανάδα. Η μία ιστορία μιλάει για τον Τζορτζ Μπολντ, ιδρυτή του ξενοδοχείου Waldorf Astoria στη Νέα Υόρκη, τη σύζυγό του Λουίζ και τον Όσκαρ (Oscar Tschirky), μετρ-ντ-οτέλ στο ξενοδοχείο του, που το εμπνεύτηκε εξ ανάγκης χρησιμοποιώντας ό,τι είχε στην κουζίνα το γιοτ του. Η δεύτερη, για τη συνταγή της Σοφία Λελόντ, ιδιοκτήτριας και μαγείρισσας σε έναν ξενώνα που φιλοξενούσε διασήμους –ανάμεσά τους και τον Μπολντ– για γρήγορα γεύματα, με σαλάτες και σάντουιτς αρτυμένα με το ντρέσινγκ που αρχικά είχε το όνομά της και αργότερα βαφτίστηκε «1.000 νησιά». Και οι δυο ιστορίες τοποθετούνται γύρω στο 1900.
Μορφή: Το μείγμα για το ντρέσινγκ 1.000 νησιά είναι μια ιδιαίτερα ψιλόκοκκη μπεζ-ροζ σκόνη.
Αρώματα και γεύση: Τα κυρίαρχα αρώματα στο μείγμα παραπέμπουν στο τσίλι, την πάπρικα, την κέτσαπ, το ξίδι και τη σκόνη του σιναπιού, χωρίς να υπερτερεί κάποιο ιδιαίτερα.
Στην κουζίνα: Για να χρησιμοποιηθεί, χρειάζεται να αναμειχθεί σε μια βάση μαγιονέζας, σε αναλογία 50 γρ. σκόνης για 500 γρ. μαγιονέζα. Η προσθήκη λίγου νερού, που θα δώσει στο τελικό ντρέσινγκ την επιθυμητή πυκνότητα, είναι αφενός προαιρετική και αφετέρου εξαρτάται από το πόσο πηχτή θα είναι η μαγιονέζα.
Αν προορίζεται για ντρέσινγκ σαλάτας, η προσθήκη νερού συνιστάται, αν πάλι προορίζεται για σάντουιτς, καλύτερα να την αποφύγετε. Ταιριάσματα: Αν θέλετε να δώσετε ένα πιο προσωπικό χαρακτήρα στο ντρέσινγκ, μπορείτε να διαλύσετε τη σκόνη σε χυμό πορτοκαλιού ή σε μηλόξιδο, να προσθέσετε μερικές σταγόνες ταμπάσκο (Tabasco), λίγες σταγόνες κονιάκ, λίγη γούστερ σος (Worcestershire sauce), κέτσαπ, μουστάρδα ή σκόνη μουστάρδας, πελτέ τομάτας ή/και κρέμα γάλακτος.