Ταυτότητα: Η πιπερόριζα ή τζίντζερ είναι το ρίζωμα του φυτού Ζιγγίβερις η φαρμακευτική (Zingiber officinale), το οποίο κατάγεται από τη νότια Κίνα και ανήκει στην ίδια οικογένεια με τον κουρκουμά, το καρδάμωμο και το γκαλανγκάλ. Σήμερα, καλλιεργείται σε ολόκληρη την τροπική και υποτροπική Ασία, την Αφρική, τη Βραζιλία, την Τζαμάικα και την Αυστραλία. Σε αυτή τη μεγάλη διασπορά, οφείλονται και οι όποιες διαφοροποιήσεις στη γεύση του τζίντζερ. Στη μαγειρική φαίνεται πως έκανε την εμφάνισή του πρώτα στη Μεσοποταμία, στις κουζίνες των Ασσυρο-Βαβυλωνίων, και από εκεί πέρασε στην Αίγυπτο. Στην Ευρώπη διαδόθηκε από τους Ρωμαίους οι οποίοι υπήρξαν και φανατικοί καταναλωτές του.
Μορφή: Η αποξηραμένη πιπερόριζα θυμίζει στην όψη μικρούς κονδύλους με ακανόνιστο σχήμα και γκριζωπό χρώμα εξωτερικά, ενώ η σάρκα τους είναι φαιοκίτρινη. Σε αυτή τη μορφή διατηρεί για μεγαλύτερο διάστημα τα αρώματα και τη γεύση της. Αναγνωρίστε την εξαιρετική ποιότητα της πιπερόριζας του Μπαχάρ από την υπόλευκη επιδερμίδα της, τη σφιχτή υφή και το πάχος της.
Αρώματα & γεύση: Το αποξηραμένο τζίντζερ είναι πιο ήπιο αρωματικά και γευστικά από το καυτερό και επιθετικά πικάντικο φρέσκο. Έχει ζεστό κι ελαφρά πιπεράτο άρωμα με λεμονάτες νότες, και αντίστοιχη γεύση, που τελειώνει με ένα ευχάριστο κάψιμο.
Στην κουζίνα: Χρησιμοποιείται κατά κανόνα τριμμένο, σε σάλτσες, στο γαλλικό μείγμα των 4 μπαχαρικών, στα μείγματα των κάρι και των διάφορων μασάλα, στο ρας-ελ-χανούτ, στις μαροκινές ταζίν. Ταιριάζει πολύ με τις πατάτες, τις γλυκοπατάτες και τα καρότα. Απλώς σπασμένο βρίσκει θέση σε μαρινάδες, αλλά και σε χειμωνιάτικα τσάγια. Η κιτρινωπή του σκόνη χρησιμοποιείται επίσης στην Αγγλία και τη Σκανδιναβία σε διάφορα γλυκά, κυρίως σε ψωμιά (στο αγγλικό ginger bread και στο γαλλικό pain d’épices), στα ανθρωπόμορφα κουλουράκια πιπερόριζας (gingerbread man), αλλά και σε πίκλες ή μαρμελάδες, σε συνδυασμό μεαποξηραμένα φρούτα.
Ταιριάσματα: Συνδυάζεται εξαιρετικά με το πιπέρι, το γαρίφαλο, το καρδάμωμο, τη ζαφορά, την κανέλα και την κάσσια, το μοσχοκάρυδο, την πάπρικα, αλλά και με τους ξηρούς καρπούς, τα αποξηραμένα φρούτα, το μέλι, το ροδόνερο και τα παστά μαροκινά λεμόνια.