Ταυτότητα: Τα κολοκύθια, φυτά του γένους Cucurbita (Κολοκυνθίδες), με τα πολλά είδη και τις ποικιλίες τους, είναι ένα ακόμα από τα «δώρα» του Νέου Κόσμου στον Παλιό. Καλλιεργήθηκαν, ως τροφή, για πρώτη φορά πριν από τουλάχιστον 10.000 χρόνια στο Μεξικό και φαίνεται πως οι ιθαγενείς πληθυσμοί δίδαξαν στους ευρωπαίους εποίκους τη χρήση τους. Όπως έδειξαν και τις χρήσεις των κολοκυθόσπορων τόσο ως βρώσιμο είδος όσο και ως φάρμακο, κυρίως για τις δυσλειτουργίες του ουροποιητικού συστήματος. Συνήθως, οι σπόροι που καταναλώνουμε προέρχονται από φυτά του είδους Cucurbita pepo (κολοκύνθη η πέπων) ή Cucurbita maxima (κολοκύνθη η μείζων), όπως και ο δημοφιλής στις παλιότερες γενιές πασατέμπος, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ψημένους και αλατισμένους, αναποφλοίωτους σπόρους κολοκύθας.
Μορφή: Μεγάλοι, καθαρισμένοι σπόροι, με βαθυπράσινο χρώμα, έτοιμοι για χρήση στην κουζίνα.
Αρώματα και γεύση: Οι σπόροι που διαλέγει το Μπαχάρ δεν έχουν υποστεί καμιά κατεργασία, αλάτισμα ή καβούρδισμα και έτσι αναδεικνύουν στο στόμα τον πλούσιο, ελαιώδη χαρακτήρα τους και τα ξηροκαρπάτα αρώματά τους.
Στην κουζίνα: Μπορείτε να τους καταναλώσετε ωμούς ή καβουρδισμένους, αφού τους περάσετε δηλαδή για λίγο από ελαφρά λαδωμένο τηγάνι. Τρώγονται ως σνακ, μπαίνουν σε σαλάτες και σούπες, ταιριάζουν πολύ ωραία με φρέσκα τυριά, ιδίως τα κατσικίσια, και φυσικά νοστιμίζουν ψωμιά και γλυκά. Αν τους αλέσετε στο μίξερ, δίνουν όγκο και γήινα αρώματα σε σάλτσες και στη βινεγκρέτ.
Ταιριάσματα: Αγαπούν όλα τα μπαχαρικά, ιδιαίτερα όμως το αλάτι και την πάπρικα, γλυκιά ή καυτερή. Κατά προτίμηση, διατηρήστε ς κολοκυθόσπορους σε κλειστό δοχείο, στο ψυγείο.