Ταυτότητα: Το αλάτι έπαιζε πάντα, από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια, ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων, όχι μόνο νοστιμίζοντας τα μαγειρέματά τους, αλλά κυρίως εξασφαλίζοντας με το πάστωμα τη συντήρηση των τροφών. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι για ορισμένες τουλάχιστον ιστορικές περιόδους, όποιος έλεγχε την παραγωγή ή τη διάθεση του αλατιού, μπορούσε να ελέγχει τον κόσμο. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές δυτικές γλώσσες η λέξη για την αμοιβή της εργασίας (salary, salaire) έχει κοινή ρίζα με τη λέξη για το αλάτι (salt, sel), από το λατινικό salarium, το ποσό που έπαιρναν οι ρωμαίοι στρατιώτες για να αγοράζουν αλάτι. Και μπορεί η χρήση του ως συντηρητικού να έχει περιορισθεί, παραμένει όμως σχεδόν αναντικατάστατος παράγοντας νοστιμιάς, ειδικά όταν συνδυάζεται με τα κατάλληλα για κάθε πιάτο μυρωδικά και μπαχαρικά.
Μορφή: Νιφάδες θαλασσινού αλατιού, που οι περισσότερες έχουν τη μορφή πυραμίδας, συνδυάζονται με σπόρους κόκκινης μουστάρδας, αποξηραμένο κρεμμύδι, λέπια κόκκινης πιπεριάς, μαραθόσπορο, θυμάρι, κόλιανδρο, τριμμένο μαύρο πιπέρι και άλλα μπαχαρικά.
Αρώματα και γεύση: Διακριτικό μπουκέτο αρωμάτων, όπου ξεχωρίζει ο μαραθόσπορος, το θυμάρι και ο κόλιανδρος. Στο στόμα, στη γευστική ένταση του αλατιού, προστίθενται το ελαφρό κάψιμο του μπούκοβου και του πιπεριού, ενώ τον αρωματικό τόνο δίνουν το θυμάρι και ο μαραθόσπορος.
Στην κουζίνα: Τρίψτε το ελαφρά με το χέρι πάνω σε ψητά κρέατα μόλις βγουν από τη σχάρα ή αλατίστε με αυτό τα ψητά του φούρνου.
Ταιριάσματα: Αγαπά ιδιαίτερα το λεμόνι, τη μουστάρδα και το σκόρδο.