Ταυτότητα: Η παράδοση θέλει τον Χριστόφορο Κολόμβο να είναι ο πρώτος Ευρωπαίος, που δοκίμασε τον ανανά στη Γουαδελούπη, στη διάρκεια του δεύτερου μεγάλου ταξιδιού του. Βέβαια, η καταγωγή του φυτού τοποθετείται στο ηπειρωτικό τμήμα της νότιας Αμερικής και πιο συγκεκριμένα στην σημερινή Παραγουάη, από όπου εξαπλώθηκε σταδιακά μέχρι το Μεξικό και την Καραϊβική. Άλλωστε και η ίδια η ονομασία του προέρχεται από την έκφραση nana nana στη γλώσσα Tupi, που σημαίνει κάτι σαν «το καλύτερο από τα καλύτερα». Επισήμως, η ονομασία ανανάς καλύπτει αρκετά είδη φυτών, της οικογένειας των Βρομελιίδων, όμως στην πραγματικότητα βρώσιμοι είναι μόνο οι καρποί του ήμερου ανανά (Ananas comosus ή Ανανάς ο εύκομος), με το χαρακτηριστικό σχήμα που θυμίζει κουκουνάρι και την γλυκιά, χυμώδη σάρκα. Στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας παραγωγής ανανά βρίσκονται οι Φιλιππίνες, η Βραζιλία, η Κόστα Ρίκα και η Ταϊλάνδη.
Μορφή: Αφυδατωμένη ροδέλα ανανά, που διατηρεί όμως την «ζουμερή» υφή της, με κίτρινο χρώμα.
Αρώματα και γεύση: Λεπτά αρώματα που παραπέμπουν στο φρέσκο φρούτο. Ελκυστική , ευχάριστη γεύση που ισορροπεί ανάμεσα στο γλυκό και το όξινο.
Στην κουζίνα: Οι αποξηραμένες φέτες του ανανά αποτελούν, κατ’ αρχάς, ένα νόστιμο σνακ στο οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί. Ιδανικές για να ετοιμάσετε κέικ και γλυκά.
Ταιριάσματα: Συνδυάζεται με όλα σχεδόν τα αποξηραμένα φρούτα, αγαπά ιδιαίτερα την καρύδα και την κανέλα.