Ταυτότητα: Η μέντα ή Μίνθη η πιπερώδης ή peppermint για τους αγγλόφωνους, είναι ένα από τα πολλά μέλη της οικογένειας των χειλανθών, στην οποία ανήκουν επίσης ο δυόσμος, ο βασιλικός, η μαντζουράνα και η ρίγανη. Στην πραγματικότητα μάλιστα πρόκειται για το προϊόν της, μάλλον τυχαίας, διασταύρωσης δύο άλλων ειδών μέντας, της Mentha viridis, του αγαπημένου μας δυόσμου δηλαδή, με την Mentha aquatica. Χρησιμοποιούνται τόσο τα φύλλα της μέντας όσο και το αιθέριο έλαιό τους.
Μορφή: Τα βαθυπράσινα φύλλα της μέντας συλλέγονται και αποξηραίνονται προσεκτικά, αποκτώντας γκριζοπράσινο χρώμα, αλλά διατηρώντας τις αρωματικές τους ιδιότητες.
Αρώματα και γεύση: Τα αποξηραμένα φύλλα της μέντας παρουσιάζουν υψηλή συγκέντρωση δυο αρωματικών ενώσεων, της μενθόλης και της μενθόνης, που είναι υπεύθυνες για το χαρακτηριστικά πικάντικο και συγχρόνως δροσιστικό άρωμά της, σαφώς πιο έντονο και πιο πιπεράτο από αυτό του δυόσμου. Στο στόμα επίσης επανέρχεται η δροσερή αίσθηση, μαζί με ένα «γλυκό» κάψιμο και ανεπαίσθητη πίκρα.
Στην κουζίνα: Η μέντα χρησιμοποιείται συχνά ως αφέψημα είτε μόνη της είτε σε συνδυασμό με άλλα βότανα. Αρωματίζει ακόμα παγωτά και γρανίτες, ενώ αξίζει να τη δοκιμάσετε στις «φάρσες» για κρέατα ή πουλερικά, σε λευκές σάλτσες, ακόμα και σε ντρέσινγκ για πράσινες σαλάτες.
Ταιριάσματα: Τα πάει καλά με τα υπόλοιπα μυρωδικά και μπαχαρικά της ίδιας οικογένειας, όπως ο βασιλικός, η ρίγανη, η λεβάντα, το δενδρολίβανο και το θυμάρι, αγαπά όμως επίσης το λεμόνι, το σχοινόπρασο και το τσίλι.